دسته: بازاریابی

چندی پیش مطلبی نوشتم در زمینه تعریف پرسنال برندینگ. اگر آن نوشته را نخواندی و الان هم دوست نداری این صفحه را رها کنی و به صفحه نوشتار مذکور بروی، به طور خلاصه برایت می‌گویم که به نظر من تعریف صحیح پرسنال برندینگ این است که در جمعی که تو در آن حضور نداری، دیگران در مورد تو چه می‌گویند. اگر حرف‌های‌شان اغلب مثبت باشد، این یعنی در پرسنال برندینگ موفق بوده‌ای و خودت را به یک برند موفق تبدیل کردی، اما اگر اکثر حرف‌های‌شان در مورد تو منفی باشد، پس باید در مورد استراتژی‌های برندینگ شخصی‌ات تجدید نظر نمایی.

حالا ممکن است برای برخی‌ها این سوال پیش بیاید که چطور می‌توان فهمید که دیگران در موردشان چه می‌گویند آن هم وقتی خودشان در جمع حضور ندارند. گرچه این روزها به لطف شبکه‌های اجتماعی، هر فرد نسبتا سرشناسی می‌تواند با جست‌وجوی نام خودش متوجه بشود که نظر دیگران در موردش چیست، ولی راه بهتری هم برای آزمایش میزان موفقیت در پرسنال برندینگ هم وجود دارد؛ راهی که در مقایسه با جست‌وجو در شبکه‌های اجتماعی هم درد کمتری دارد و هم نتیجه‌اش معتبرتر است.

به هر حال اگر با پلتفرم‌های اجتماعی آشنا باشی، حتما می‌دانی که کاربران این پلتفرم‌ها معمولا از فحاشی و زدن حرف‌های ناراحت کننده خجالت نمی‌کشند، در ضمن خیلی‌ها بیشتر از روی حسودی یا دلایل دیگر در مورد افراد موفق مختلف اظهار نظر می‌کنند. با این حساب اگر تو یکی از آدم‌های نسبتا موفق و تا حدودی سرشناس باشی که سعی داری خودت را به یک برند (در هر موضوعی) تبدیل کنی، خیلی نمی‌توانی به اظهار نظرهای موجود در شبکه‌های اجتماعی اعتماد کنی.

راه عاقلانه‌تر و معتبرتری که از آن حرف می‌زنم، یک نظرسنجی خیلی ساده است؛ یک نظرسنجی ساده از اطرافیانت در مورد خودت. کافی است از دوستان و نزدیکانت بخواهی که در سه کلمه تو و شخصیت تو را توصیف کنند. می‌دانم لابد الان با خودت می‌گویی معلوم است که اطرافیانت سعی می‌کنند جانب احترام را حفظ کنند و با صداقت در مورد تو اظهار نظر نخواهند کرد. بله، کاملا درست فکر می‌کنی. ولی در این آزمایش هم هدف این نیست که کسی خارج از ادب و احترام در مورد یک برند شخصی حرف بزنند و نظر بدهند؛ هدف یافتن یک طرح کلی از بین نظرات موثق دیگران است.

اگر می‌خواهی بدانی تا چه حد راه پرسنال برندینگ را درست رفته‌ای، از تمام دوستان و اطرافیان خودت بخواه که در مورد تو سه کلمه که پیش از هر چیز به ذهن‌شان می‌رسد را بگویند. مثلا ممکن است یک نفر در مورد تو بگوید: صبور، مصمم، محکم و فرد دیگری بگوید: پیگیر، جدی، صبور و دیگری بگوید: راسخ، بردبار، توانا و باقی هم به همین صورت. وقتی به اندازه کافی نظرات افراد را جمع‌آوری کردی، باید از بررسی یک به یک آن‌ها خودداری کنی و در عوض سعی کنی با نگاه کردن به جمیع نظرات، نقاط اشتراک و طرح اصلی نهفته در این نظرات را بیابی. اگر خصوصیت پنهان در این طرح اصلی، با هدف تو از پرسنال برندینگ یکسان بود به خودت آفرین بگو و به همان راهی که تا الان پیمودی ادامه بده و اگر چنین نبود، حتما سعی کن مسیر خودت را تغییر بدهی.

این روش یک متد منطقی و کارآمد برای آزمودن موفقیت در پرسنال برندینگ است که به هر کس که در این زمینه می‌کوشد پیشنهادش می‌کنم. بد نیست یک بار دیگر هم یادآوری کنم که دیدگاه خودت را به شبکه‌های اجتماعی محدود نکن و بیشتر به دنبال نتایج و نظرات ملموس در دنیای واقعی باش.

وقتی ناپلوئون هیل در سال ۱۹۳۷ در فصل ششم کتاب Think and Grow Rich برای اولین بار ایده پرسنال برندینگ را مطرح کرد، کمتر کسی تصور می‌کرد که روزی این موضوع تا این حد مهم و محبوب بشود. از آن زمان تا کنون این عبارت بارها و بارها مورد استفاده قرار گرفته است. اگر بخواهیم به گذشته نگاهی بیاندازیم، خواهیم دید که هر کسی برای خودش تعریف متمایز و منحصر به فردی از پرسنال برندینگ داشته و دارد. همین موضوع سبب شده است که برندینگ شخصی تبدیل به یک سوژه عجیب بشود؛ عجیب از این منظر که تقریبا همه ما با آن آشنا هستیم ولی تقریبا هیچ کدام نمی‌دانیم معنا و مفهوم اصلی آن چیست. 

بر همین اساس امروز تصمیم گرفتم کمی به مفهوم پرسنال برندینگ بپردازم. طی چند روز گذشته داشتم در شبکه‌های اجتماعی در مورد تعاریف کاربران از پرسنال برندینگ تحقیق می‌کردم. برخی‌ها برندینگ شخصی را در تعداد دنبال‌کننده‌های بیشتر در شبکه‌های اجتماعی می‌بینند و فکر می‌کنند که هر کس پرفالوئرتر باشد پس درک بهتر و بیشتری از برندینگ شخصی دارد. برخی دیگر پول می‌دهند تا عکس‌شان در مجلات و بیلبوردها بخورد یا رپورتاژ می‌دهند به این وبلاگ و آن وبسایت که اسم‌شان را به عنوان پدر دیجیتال مارکتینگ و پدر جد شبکه‌های اجتماعی تبلیغ کنند و تصور می‌کنند که صرفا با پول خرج کردن می‌توان در پرسنال برندینگ موفق شد.

عده‌ای هستند که درک‌شان از پرسنال برندینگ این است که باید با زدن حرف‌های تعجب برانگیز و عموما اشتباه، خودشان را در کانون توجه قرار بدهند و با این کار در واقع یک موج ایجاد کنند و خودشان روی این موج سوار شوند و بالا بروند. کاری ندارم که آیا این روش کار می‌کند یا نه، اما آن‌چه مطمئن هستم این است که این موضوع هیچ ربطی به پرسنال برندینگ ندارد، این بیشتر شبیه یک شیوه کثیف برای جلب توجه است.

از همه این موارد که بگذریم، آن‌چه اکثریت افراد از پرسنال برندینگ می‌شناسند تعریف و تمجید کردن از خودشان و بزرگ‌نمایی توانایی‌های‌شان است. شاید صدها بار مواجه شدم با کسانی که تمام مدت مشغول غلو کردن در مورد توانایی‌های خودشان هستند. حتی کسانی هم هستند که صرفا ادعا می‌کنند در فلان کار حرفه‌ای هستند، در حالی که در حد یک مبتدی هم اطلاعات ندارند.

تعریف صحیح، دقیق و اصلی پرسنال برندینگ این است که دیگران در جمعی که تو در آن حضور نداری، در مورد تو چه می‌گویند. به همین سادگی. همان‌طور که در این تعریف دیده می‌شود، برندینگ شخصی هیچ ربطی به گفته‌های فرد در مورد خودش ندارد، هیچ ربطی به آن‌چه با تبلیغات سعی می‌کند از خودش نشان بدهد هم ندارد. همه چیز به این بستگی دارد که دیگران در مورد تو چه فکری می‌کنند. برند شخصی را نه می‌توان خرید و نه می‌توان تلقین کرد. این مجموع رفتارها و کارهای هر فرد است که می‌تواند روی برند شخصی او تاثیر مثبت یا منفی بگذارد.

بنابراین، اگر تصمیم داری وارد حیطه پرسنال برندینگ بشوی و خودت را به یک برند تبدیل کنی، تمامی تعاریف عریض و طویل و عمدتا غلط را دور بیانداز و فقط سعی کن طوری کار کنی و رفتار کنی که وقتی در جمعی حضور نداشتی و دیگران خواستند در مورد تو صحبت کنند، نتوانند از تو ایرادی بگیرند و بین خودشان بگویند که فلانی واقعا در کارش حرفه‌ای است و خوب می‌داند چطور باید با مجبوبیت کنار بیاید.