درس‌هایی برای تقویت قدرت نویسندگی

هر کس که بخواهد به نویسندگی بپردازد، پیش از همه این پرسش در ذهنش نقش می‌بندد که چطور می‌توان نویسنده خوبی بود؟ حال چه یک نویسنده نوپا باشید و چه یک نویسنده باتجربه، این سوال حتما برای شما پیش خواهد آمد. در مورد تقویت قدرت نویسندگی هر چه که بیاموزید باز هم کم است.

روشن است که نویسندگی هم مثل هر مهارت دیگری با تمرین و تکرار قوت می‌یابد. اگرچه استعداد هم در این میان نقش قابل توجهی دارد، اما استعداد نویسندگی داشتن کافی نیست. هر کس می‌خواهد نویسنده بشود باید تمرینات به خصوصی را به طور مرتب و حتی روزانه دنبال کند تا دستش و ذهنش به نوشتن عادت کند. چه بسیار نویسنده‌هایی که در ابتدا استعداد نوشتن نداشتند اما با تمرین به یک نویسنده تمام عیار تبدیل شدند.

۷ درس برای تقویت قدرت نویسندگی

امروز می‌خواهم به چند درس آموزنده در همین رابطه بپردازم تا شاید بتوانم از این طریق به شما کمک کنم که به نتایج مورد نظرتان برسید. نکاتی که در ادامه می‌خوانید، همگی در آثار اکثر نویسنده‌های موفق جهان به روشنی قابل تشخیص است، پس اگر با دنبال کردن این دروس پا جای پای بزرگان این عرصه بگذارید، قطعا می‌توانید به موفقیت‌های چشم‌گیری دست پیدا کنید.

۱- حرفی برای گفتن داشته باشید: برخی از نویسنده‌های نه چندان موفق، با این هدف می‌نویسند که صرفا نوشته باشند. به بیان دیگر، آن‌ها خودشان را گول می‌زنند. کاری که آن‌ها انجام می‌دهند را عملا نمی‌توان نویسندگی نام نهاد. اگر فکر می‌کنید سرهم‌بندی کلمات در کنار هم را می‌توان نویسندگی دانست، حتما اشتباه می‌کنید.

برای نوشتن باید ابتدا حرفی برای گفتن داشت. تصور نکنید که هر لحظه دل‌تان خواست می‌توانید پشت میز بنشینید و یک نوشته خوب را خلق نمایید. شما فقط زمانی می‌توانید اثر نوشتاری مفیدی را از خود به جای بگذارید که در درون خود واقعا موضوعی برای نوشتن پیدا کرده باشید. این شما نیستید که معین می‌کنید چه زمانی بنویسید، بلکه این ذوق درونی شماست که پس از یافتن یک سوژه خوب، شما را برای نوشتن به وجد می‌آورد. پس تنها زمانی بنویسید که حرفی برای گفتن داشته باشید.

۲- سبک آثار خود را محدود نکنید: عده‌ای از نویسنده‌های تازه‌کار فقط یک نوع خاص از محتوای نوشتاری را با جدیت دنبال می‌کنند. مثلا بعضی‌ها فقط به نوشتن کتاب‌های چند صد صفحه‌ای علاقه دارند، بعضی دیگر نوشتن کتاب‌های کوتاه را می‌پسندند. برخی از داستان‌نویس‌ها صرفا داستان‌های طولانی خلق می‌کنند و برخی دیگر تنها به داستان‌های کوتاه می‌پردازند. این اصلا جالب نیست.

نوشتار مرتبط: راه‌های افزایش خلاقیت برای نوشتن مطالب بهتر و بیشتر

همیشه به یاد داشته باشید که هر چه بیشتر بنویسید، قدرت شما در نوشتن به همان اندازه افزایش می‌یابد. پس سبک نوشتار خود را محدود نکنید. خودتان را در چارچوب‌های ساختگی قرار ندهید. اگر الان دل‌تان می‌خواهد یک شعر بنویسید، جلوی خودتان را نگیرید. اگر امروز دوست دارید یک پست در وبلاگ‌تان بنویسید، فورا دست به کار شوید. اگر تمایل دارید همین حالا به نوشتن کتاب بپردازید، تردید نکنید. خودتان را آزاد بگذارید.

۳- فکر نکنید خوش می‌گذرد: اگر تصور می‌کنید نوشتن سراسر شیرین است اشتباه می‌کنید. هیچ نویسنده‌ای در دنیا وجود ندارد که بتواند با اطمینان بگوید که از تمام لحظات کار خود لذت برده است. نوشتن مسیری پر از افت و خیز دارد. بعضی اوقات می‌توانید خیلی راحت و روان بنویسید و بعضی اوقات هم ممکن است اصلا نتوانید حتی یک پاراگراف را به اتمام برسانید. در این مسیر هیچ تضمینی وجود ندارد که همواره آسوده بمانید.

زمان‌هایی که در نوشتن به بن‌بست می‌خورید، بهترین کار این است که بیش از حد خودتان را اذیت نکنید چون در این صورت کیفیت نوشتارتان کاهش می‌یابد. سعی کنید آرامش خودتان را حفظ کنید و وقت بیشتری را خرج کارتان کنید و اگر باز هم به نتیجه نرسیدید، موقتا دست از نوشتن بکشید تا دوباره حس و حال نوشتن به سراغ‌تان بیاید.

۴- زود تسلیم نشوید: ترس از مورد قضاوت قرار گرفتن یکی از مهم‌ترین موانع بر سر راه نوشتن به شمار می‌رود. چه بسیار افرادی که دوست دارند به طور جدی نویسندگی را دنبال کنند، اما از ترس نظرات دیگران هرگز گام در این مسیر نگذاشته‌اند. همین حس ترس کافی است تا یک نویسنده مستعد نتواند به استعداد درونی خودش پی ببرد و برای همیشه دنیا را از آثار ماندگار خود محروم سازد.

فراموش نکنید که در زمینه نویسندگی، درست مثل هر هنر دیگری، شما فقط باید به قضاوت‌ها و انتقادهای خودتان گوش بدهید. دیدگاه‌های دیگران ممکن است به اندازه کافی کارشناسانه نباشد و یا به جانب‌داری‌های شخصی آلوده باشند. تمیزترین و دقیق‌ترین انتقادها را خود صاحب اثر می‌تواند مطرح کند. از قضاوت شدن توسط دیگران نترسید؛ به نوشتن عشق بورزید و اجازه دهید نیروی انتقاد از خودتان به شما کمک کند تا نواقص کارتان را به حداقل برسانید.

۵– هیچ مدرکی برای نویسنده شدن وجود ندارد: اگر بخواهید نگاهی به نویسنده‌های محبوب دنیا بیاندازید، ممکن است این فکر در ذهن شما شکل بگیرد که آن‌ها انسان‌های فرهیخته‌ای هستند که برای تبدیل شدن به یک نویسنده خوب سال‌ها درس خواندند و آموزش دیده‌اند تا توانسته‌اند به این‌جا برسند. البته که طرز فکر شما صحیح است، اما این موضوع نباید باعث شود که شما از پیوستن به جمع نویسندگان دلسرد شوید.

نوشتار مرتبط: رمان‌ها چطور می‌توانند از شما نویسنده بهتری بسازند؟

هیچ دوره آموزشی مشخص و هیچ مدرک معینی وجود ندارد که با اخذ آن بتوانید به خودتان بگویید نویسنده. شما باید نوشتن را به مرور زمان بیاموزید و چه راهی بهتر از خواندن و نوشتن برای یاد گرفتن فنون نگارش. اگر می‌خواهید با نوشته‌های خود توجه مخاطب را جلب کنید، باید تا جایی که می‌توانید آثار دیگر نویسنده‌ها را بخوانید و آن‌قدر بنویسید و تمرین کنید تا به نتیجه برسید.

۶– گام به گام پیش بروید: اگر بخواهیم یک ویژگی به خصوص را برای نویسنده‌ها ضروری بدانیم، آن ویژگی به خصوص تمرکز نام دارد. نوشتن بدون تمرکز راه به هیچ جایی نمی‌برد. بر همین اساس، توصیه نمی‌شود که به طور همزمان چندین نوشتار را پیش ببرید. اگر مشغول تهیه یک نوشته برای وبلاگ‌تان هستید و می‌خواهید در کنارش کمی هم از پروژه کتاب‌تان را جلو ببرید، شک نکنید که در هیچ یک از این دو کار بیشترین سطح از توانایی‌های خود را به کار نخواهید گرفت.

هر پروژه‌ای را که به دست می‌گیرید، هر آن‌چه که می‌نویسید یا مشغول نوشتن آن هستید، تا وقتی کارتان را به اتمام نرسانده‌اید به سراغ نوشتن مطلب دیگری نروید. تمام حواس خود را بر روی همان نوشتاری که در دست دارید متمرکز کنید.

۷- سخت‌گیری را بگذارید برای ویرایش: وقتی مشغول به نوشتن یک نوشته تازه می‌شوید، بیش از حد به خودتان گیر ندهید. اجازه بدهید کلمات همان‌طور که خودشان می‌خواهند از ذهن‌تان بیرون بریزند. اگر در حین نوشتن بخواهید مدام وسواس به خرج بدهید، بعد از مدت کوتاهی احساس خستگی می‌کنید و از نوشتن زده می‌شوید.

سخت‌گیری‌ها را بگذارید برای مرحله ویرایش نوشتار. مطمئن باشید همیشه این فرصت را دارید که نوشته خود را تغییر دهید یا اصلاح کنید. وقتی می‌نویسید، فقط بنویسید.

پایان‌نوشت

درس‌هایی که در این مقاله به آن‌ها اشاره کردم اگر مورد توجه قرار بگیرند، می‌توانند از هر کسی یک نویسنده خوب بسازند به شرطی که اشتیاق نوشتن را در وجود خودش داشته باشد. اگر شما هم درسی برای نویسنده‌های عزیز سراغ دارید، خوشحال می‌شوم آن را در بخش دیدگاه‌ها با من و مخاطبان وبلاگ در میان بگذارید.