نه کمال‌گرا باش و نه بی‌خیال
داشتم در بین مطالب جدید وبلاگ‌های مورد علاقه‌ام می‌گشتم و می‌خواندم و نظراتم را می‌نوشتم که به این نوشتار از محمد کمالی رسیدم. با دیدگاه محمد عزیز در مورد کمال‌گرایی کاملا موافق هستم. خیلی از اوقات، انسان‌های کمال‌گرا به خاطر عشقی که به بی‌نقص بودن دارند، درست با همان اولین شکست دست از کار می‌کشند. اما راه و روش انسان‌های موفق این نیست که با شکست دلسرد گردند، بلکه آن‌ها آن‌قدر می‌بازند تا بالاخره پیروز میدان بشوند. بگذریم که کمال‌گرایی را دشمن شماره یک خلاقیت هم می‌دانم.
اما موضوعی که با خواندن نوشتار محمد عزیز به ذهنم رسید این بود که کسانی که کمال‌گرا هستند و به این نتیجه می‌رسند که کمال‌گرایی کمک چندانی به آن‌ها نمی‌کند، چطور باید از شر این بلا خلاص شوند؟ مسلما اولین اقدام چنین افرادی این است که به خودشان می‌گویند این روش جواب نمی‌دهد و بهتر است از این به بعد کامل بودن و بی‌نقص بودن را کنار بگذارند و با خیال راحت کارهای خودشان را انجام بدهند. پیش خودشان می‌گویند بی‌خیال، حالا اشتباه هم کردم مهم نیست، هر کسی ممکن است اشتباه کند، هیچ کس کامل نیست.
هیچ کس کامل نیست، درست. این دیدگاه ممکن است در ابتدا جواب بدهد و اتفاقا برای یک آدم کمال‌گرا که تا دیروز به خودش خیلی سخت می‌گرفته، این سبک زندگی جدید خیلی هم شیرین به نظر می‌رسد. ولی مشکلی که به مرور پیش خواهد آمد این است که شیرینی این زندگی به دهان آدم مزه می‌کند و بیش از حد درگیر بی‌خیالی می‌شود، تا حدی که دیگر برایش مهم نخواهد بود که کاری را به درستی انجام بدهد یا نه.
این شرایط باعث می‌شود که کیفیت کاری افرادی که به تازگی از قید و بند کمال‌گرایی رها شده‌اند به شدت افت کند. این آدم‌ها حتی امکان دارد به پشت گوش انداختن کارها روی بیاورند.
به نظر منطقی می‌رسد. پیش از این خودشان ناظر کارهای خودشان بوده‌اند و هر جا نقصی می‌دیدند خودشان را سرزنش می‌کردند، اما حالا که کسی نیست به آن‌ها گیر بدهد و خود را ملزم به تلاش کردن برای کامل بودن نمی‌بینند، به فکر تلافی می‌افتند و هر چقدر دل‌شان بخواهد تنبلی می‌کنند یا از کیفیت کارشان می‌زنند.
اگر می‌خواهی کمال‌گرایی را کنار بگذاری، باید به این نکته هم توجه کنی که گرچه با این کار از چاله در می‌آیی اما ممکن است در چاه بی‌خیالی بیافتی؛ چاهی که بیرون آمدن از آن خیلی سخت‌تر از ترک کردن کمال‌گرایی است.
پس بهتر است این نگرش را در خودت تقویت کنی که گرچه کامل و بی‌نقص بودن خوب نیست یا حتی ممکن نیست، ولی نباید به هوای کنار گذاشتن این طرز فکر به خودت اجازه بدهی که تنبلی در تو رخنه کند. خودت را قانع کن که باید همیشه و در هر موقعیتی سعی کنی بهترین تلاش خودت را نشان بدهی، اما اگر هم با شکست مواجه شدی ناامید نشوی و با پند گرفتن از اشتباهاتت، سعی کنی بهتر از قبل دوباره امتحان کنی و دوباره و دوباره، تا این‌که بالاخره به موفقیت دست یابی. نقطه مقابل کمال‌گرایی، بی‌خیالی و تنبلی نیست، بلکه تلاش کردن ولی مایوس نشدن از شکست است.
