این روزها اتفاق چندان نادری نیست اگر یک صفحه از یک روزنامه، مجله یا وبلاگ را باز کنم، یکی دو پاراگراف را بخوانم و به خاطر اشتباهات متعدد نویسنده در ارئه محتوا، مطالعه آن را متوقف کنم. کاری به غلط‌های املایی ندارم، چون متاسفانه دیگر به این موارد عادت کرده‌ام؛ منظورم بیشتر بی‌نظمی و اشتباهات موجود در دستور نگارشی متن است. گاهی اوقات به دلیل بی‌توجهی یا شاید هم بی‌تجربگی، متن آن‌چنان پیچیده و درهم می‌شود که حتی خود نویسنده هم نمی‌تواند آنچه نوشته را درست بخواند.